Եղիր իմ ընկերը։ Ջիմ Ռոն
Երբ դու ցանկանաս արտասվել, կանչիր ինձ…
Ես չեմ խոստանում զվարճացնել քեզ, բայց ես կարող եմ արտասվել քեզ հետ:
Եթե երբևէ կցանկանաս փախչել, կանչիր ինձ…
Չեմ խոստանում տարհամոզել, որ դու մնաս, բայց ես կարող եմ փախչել քեզ հետ:
Եթե մի օր չցանկանաս ընդհանրապես լսել որևէ մեկին, կանչիր ինձ…
Ես խոստանում եմ գալ հանուն քեզ ու խոստանում եմ, որ լուռ կմնամ:
Բայց եթե մի օր դու կանչես ու ես արձագանք չտամ, խնդրում եմ, շտապիր ինձ մոտ:
Հավանաբար այդ պահին ես քո կարիքն ունեմ անչափ:
Մի քայլիր իմ առջևից,- ես կարող եմ նաև չհետևել քեզ:
Մի քայլիր իմ ետևից,- ես կարող եմ նաև չառաջնորդել քեզ:
Բայց քայլիր իմ կողքին: Եվ եղիր իմ ընկերը:
Շարունակիր այս շարքը՝ հավատարիմ մնալով հեղինակի ասելիքին և ոճին։
Փոքրուց էլ զգացել եմ ընկերոջ կարիքը, բայց ընկերներ ես չեմ գտել։
Ժամանակն անցել, գնացել է և մնացել եմ առանց ընկեր…
Եկավ մի օր, մոտեցար ինձ, բարևեցիր և ժպտացիր։
Այդ ժամանակ ժպտացի և ես, բայց չգիտակցեցի…
Ժամանակն անցավ, զգացի ես, որ կարիքը իմ կորավ։
Վերացավ, դարձավ փոշի, ժամանակի հետ գնաց…
Այսօր ես, գիտակցաբար, թե ինչ ունեմ այս պահին,
Գրում եմ քեզ, իմ ընկեր, իմ մտերիմ, իմ բարի…
Խոստանում եմ լինել կողքիդ, երբ արտասվես դու հանկարծ։
Խոստանում եմ, կգրկեմ, կկանգնեմ ես քո առաջ,
Բայց դու հիշիր, այնուհետև ինքս պետք է արտասվեմ։
Մեղադրեմ ինձ, թե ինչու՞ թողեցի, որ դու տխրես….
Ինչո՞վ օգնեմ, ի՞նչ ասեմ ես, որ դարդ ու ցավ չունենաս,
Փորձեմ գրկել, ուրախացնել, միայն ինձ հետ դու մնաս…
Չէ, որ եսել կարիք ունեմ, դարդ ունեմ, ցավ ունեմ ես,
Բայց դու հիշիր, որ ես երբեք չեմ տխրեցնի քեզ հենց այնպես։
Իմ մեջ կպահեմ, իմ մեջ կլցնեմ, բայց երբեք էլ չեմ ասի,
Որ դու ինձ պետք ես, արի ինձ մոտ, նստիր կողքիս և արտասվիր,
Չէ որ դու արդեն այստեղ ես, առանց ոչ մի խոսքերի…
Եղիր իմ հետ, իմ կողքին, և ես կօգնեմ քեզ, խոստանում եմ,
Միայն չունենաս դու ոչ մի ցավ, իմ մտերիմ, իմ Ընկեր…