Եղիր իմ ընկերը։ Ջիմ Ռոն

Եղիր իմ ընկերը։ Ջիմ Ռոն

Երբ դու ցանկանաս արտասվել, կանչիր ինձ…
Ես չեմ խոստանում զվարճացնել քեզ, բայց ես կարող եմ արտասվել քեզ հետ:
Եթե երբևէ կցանկանաս փախչել, կանչիր ինձ…
Չեմ խոստանում տարհամոզել, որ դու մնաս, բայց ես կարող եմ փախչել քեզ հետ:
Եթե մի օր չցանկանաս ընդհանրապես լսել որևէ մեկին, կանչիր ինձ…
Ես խոստանում եմ գալ հանուն քեզ ու խոստանում եմ, որ լուռ կմնամ:
Բայց եթե մի օր դու կանչես ու ես արձագանք չտամ, խնդրում եմ, շտապիր ինձ մոտ:
Հավանաբար այդ պահին ես քո կարիքն ունեմ անչափ:
Մի քայլիր իմ առջևից,- ես կարող եմ նաև չհետևել քեզ:
Մի քայլիր իմ ետևից,- ես կարող եմ նաև չառաջնորդել քեզ:
Բայց քայլիր իմ կողքին: Եվ եղիր իմ ընկերը:

Շարունակիր այս շարքը՝ հավատարիմ մնալով հեղինակի ասելիքին և ոճին։

Փոքրուց էլ զգացել եմ ընկերոջ կարիքը, բայց ընկերներ ես չեմ գտել։
Ժամանակն անցել, գնացել է և մնացել եմ առանց ընկեր…
Եկավ մի օր, մոտեցար ինձ, բարևեցիր և ժպտացիր։
Այդ ժամանակ ժպտացի և ես, բայց չգիտակցեցի…
Ժամանակն անցավ, զգացի ես, որ կարիքը իմ կորավ։
Վերացավ, դարձավ փոշի, ժամանակի հետ գնաց…
Այսօր ես, գիտակցաբար, թե ինչ ունեմ այս պահին,
Գրում եմ քեզ, իմ ընկեր, իմ մտերիմ, իմ բարի…
Խոստանում եմ լինել կողքիդ, երբ արտասվես դու հանկարծ։
Խոստանում եմ, կգրկեմ, կկանգնեմ ես քո առաջ,
Բայց դու հիշիր, այնուհետև ինքս պետք է արտասվեմ։
Մեղադրեմ ինձ, թե ինչու՞ թողեցի, որ դու տխրես….
Ինչո՞վ օգնեմ, ի՞նչ ասեմ ես, որ դարդ ու ցավ չունենաս,
Փորձեմ գրկել, ուրախացնել, միայն ինձ հետ դու մնաս…
Չէ, որ եսել կարիք ունեմ, դարդ ունեմ, ցավ ունեմ ես,
Բայց դու հիշիր, որ ես երբեք չեմ տխրեցնի քեզ հենց այնպես։
Իմ մեջ կպահեմ, իմ մեջ կլցնեմ, բայց երբեք էլ չեմ ասի,
Որ դու ինձ պետք ես, արի ինձ մոտ, նստիր կողքիս և արտասվիր,
Չէ որ դու արդեն այստեղ ես, առանց ոչ մի խոսքերի…

Եղիր իմ հետ, իմ կողքին, և ես կօգնեմ քեզ, խոստանում եմ,
Միայն չունենաս դու ոչ մի ցավ, իմ մտերիմ, իմ Ընկեր…

Հետաքրքիր է իմանալ ֆիզիկայից․․․ Իսահակ Նյուտոն

Без названия

Հետաքրքիր փաստեր Իսահակ Նյուտոնի մասին, որոնք քչերը գիտեն։

Քանի որ վերջին շրջանում ֆիզիկա առարկայի շրջանակներում ուսումնասիրելու ենք Նյուտոնի օրենքները։ Ուսումասիրելով նրա կենսագրությունը, ես գտա այս մի քանի հետաքրքիր փաստերը նրա մասին, որոնք կհետաքրքրեն բոլորին։

Ձեզ եմ ներկայացնում հետաքրքիր փաստեր անգլիացի ֆիզիկոս, մաթեմատիկոս, մեխանիկ և աստղագետ, դասական ֆիզիկայի հիմնադիրներից մեկի՝ Իսահակ Նյուտոնի մասին։

Նա չէր սիրում խորթ հորը

Նյուտոնն ուներ մեղքերի ցուցակ, որտեղ գրի էր առնում, թե ինչ մեղքեր է գործել մինչ տվյալ պահը։ Դրանցից մեկը եղել է հորն ու մորը տան մեջ այրելու սպառնալիքը։

Նորածին ժամանակ նա մահվան եզրին է եղել 

Նա վաղահաս ծնունդ է եղել և 11-15 շաբաթ շուտ է ծնվել։ Շատ փոքր է եղել և հնարավոր էր, որ չապրեր։

Խնձորի պատմությունն իրական չէ

Ըստ այն պատմության, որ Նյուտոնը խնձորի ծառի տակ նստած է եղել, երբ խնձորն ընկել է գլխին, սուտ է։ Նա պարզապես նայել է պատուհանից, երբ խնձորն ընկել է։ Անգամ որոշ գիտնականներ պդնում են, որ դա էլ է հորինված։

Նա կակազել է

Ինչպես շատ հանճարներ, Նյուտոնը ևս կակազել է։ Նրա նման են եղել նաև Ուինսթոն Չերչիլը, Չարլզ Դարվինը և այլք։

Նա հայտնել է աշխարհի վերջի ժամկետը

Նա հայտնել է, որ աշխարհի վերջը չի լինի ավելի շուտ, քան 2060թ.-ը։ Դրանով նա ցանկացել է վերջ դնել աշխարհի վերջի մասին բազմաթիվ կարծիքների, սակայն այդ թվականն արդեն իսկ բավական մոտ է։

Նա լավ քաղաքական գործիչ չէր

Որպես Ազգային Ժողովի անդամ՝ նա խոսել է մեկ անգամ՝ խնդրելով փակել պատուհանը։

Նրա շունը այրել է Նյուտոնի լաբորատորիան

Ըստ վարկածի՝ Նյուտոնի շունն այրել է հանճարի լաբորատորիան՝ վերացնելով նրա քսան տարվա հետազոտությունները։ Սակայն շատերն էլ ասում են, որ հրդեհը բռնկվել է բաց պատուհանից եկող քամուց, որը շրջել է վառվող մոմը։

Նա տառապել է նյարդային հիվանդությամբ

1979թ.-ին Նյուտոնի մազերի ուսումնասիրությունը ցույց է տվել մեծ քանակությամբ սնդիկի առկայություն, որը հավանաբար հավաքվել է նրա ուսումնասիրությունների արդյունքում։ Սակայն չափազանց շատ սնդիկը կարող է նյարդային դարձնել մարդուն։ Իսկ շատերը պնդում են, որ նրա մազերը երբեք չեն թափվել և նրա լնդերը երբեք չեն արյունահոսել. երկուսն էլ սնդիկից թունավորման արդյունք են։

Իսահակ Նյուտոնը տարված էր գերբնական երևույթներով ու օկուլտիզմով:

 

Աղբյուրները՝ ասյտեղ, այստեղ

16.09.2019

Գրաբար առաջադրանք

Փոխադրեք աշխարհաբար

ԱԴուք էք լոյս աշխարհի։        (Մատթէոս Ե, 14)

ԱՌԱՋԱԴՐԱՆՔ

Նախադասաթյունն աշխարհաբար գրիր՝ քանի ձևով կարող ես։

Դուք եք լույսը աշխարհի։

Աշխարհի լույսը դուք եք։

Լույսը դուք եք աշխարհի։

ԲՈչ  յագեսցի ակն տեսանելովեւ ոչ լցցի ունկն լսելով։   (Ժողովող Ա, 8)

ոչ յագեսցի           – չհագենա, չի հագենա, չպիտի հագենա, չի հագենալու

ակն                       – աչք(ը)

ոչ լցցի                   — չլցվի, չի լցվի, չպիտի լցվի, չի լցվելու

ԱՌԱՋԱԴՐԱՆՔ

Նախադասաթյունն աշխարհաբա՛ր դարձրու։

Չի հագենա աչքը տեսնելով, և չի լլցվի ականջը լսելով։

ԳԳովեսցէ զքեզ ընկերն եւ մի՛ քո բերանօտարնեւ մ՛ի քո շրթունք։ (Առակք ԻԷ, 2)

գովեսցէ        — գովի, թող գովի, կգովի, պիտի գովի, գովելու է

զքեզ                — քեզ

եւ մի՛              — և ոչ, ոչ թե

Թող գովի քեզ քո ընկերը, այլ ոչ թե քո բերանը, օտարը՝ բայց ոչ քո շրթունքը։

ԴՈր հատուցանէ չար փոխանակ բարւոյչար ի տանէ նորա մի պակասեսցէ։

(Աոակք  ԺԷ, 13)   

որ                                 — ով, ով որ

հատուցանէ              — հատուցում է, տալիս է

փոխանակ բարւոյ    — բարու փոխարեն

ի տանէ նորա            — նրա տանից

մի պակասեսցէ         — չպակասի, չի պակասի, չպիտի պակասի. չի պակասելու

Ով հատուցում է չարը բարու փոխարեն, նրա տանից չարը չի չպակասի։

Толстый и тонкий. Антон Чехов

На вокзале Николаевской железной дороги встретились два приятеля: один толстый, другой тонкий. Толстый только что пообедал на вокзале, и губы его, подернутые маслом, лоснились, как спелые вишни. Пахло от него хересом и флер-д’оранжем. Тонкий же только что вышел из вагона и был навьючен чемоданами, узлами и картонками. Пахло от него ветчиной и кофейной гущей. Из-за его спины выглядывала худенькая женщина с длинным подбородком — его жена, и высокий гимназист с прищуренным глазом — его сын.— Порфирий! — воскликнул толстый, увидев тонкого.— Ты ли это? Голубчик мой! Сколько зим, сколько лет!— Батюшки! — изумился тонкий.— Миша! Друг детства! Откуда ты взялся?Приятели троекратно облобызались и устремили друг на друга глаза, полные слез. Оба были приятно ошеломлены.— Милый мой! — начал тонкий после лобызания.— Вот не ожидал! Вот сюрприз! Ну, да погляди же на меня хорошенько! Такой же красавец, как и был! Такой же душонок и щеголь! Ах ты, господи! Ну, что же ты? Богат? Женат? Я уже женат, как видишь… Это вот моя жена, Луиза, урожденная Ванценбах… лютеранка… А это сын мой, Нафанаил, ученик III класса. Это, Нафаня, друг моего детства! В гимназии вместе учились!Нафанаил немного подумал и снял шапку.— В гимназии вместе учились! — продолжал тонкий.— Помнишь, как тебя дразнили? Тебя дразнили Геростратом за то, что ты казенную книжку папироской прожег, а меня Эфиальтом за то, что я ябедничать любил. Хо-хо… Детьми были! Не бойся, Нафаня! Подойди к нему поближе… А это моя жена, урожденная Ванценбах… лютеранка.Нафанаил немного подумал и спрятался за спину отца.— Ну, как живешь, друг? — спросил толстый, восторженно глядя на друга.— Служишь где? Дослужился?— Служу, милый мой! Коллежским асессором уже второй год и Станислава имею. Жалованье плохое… ну, да бог с ним! Жена уроки музыки дает, я портсигары приватно из дерева делаю. Отличные портсигары! По рублю за штуку продаю. Если кто берет десять штук и более, тому, понимаешь, уступка. Пробавляемся кое-как. Служил, знаешь, в департаменте, а теперь сюда переведен столоначальником по тому же ведомству… Здесь буду служить. Ну, а ты как? Небось, уже статский? А?— Нет, милый мой, поднимай повыше,— сказал толстый.— Я уже до тайного дослужился… Две звезды имею.Тонкий вдруг побледнел, окаменел, но скоро лицо его искривилось во все стороны широчайшей улыбкой; казалось, что от лица и глаз его посыпались искры. Сам он съежился, сгорбился, сузился… Его чемоданы, узлы и картонки съежились, поморщились… Длинный подбородок жены стал еще длиннее; Нафанаил вытянулся во фрунт и застегнул все пуговки своего мундира…— Я, ваше превосходительство… Очень приятно-с! Друг, можно сказать, детства и вдруг вышли в такие вельможи-с! Хи-хи-с.— Ну, полно! — поморщился толстый.— Для чего этот тон? Мы с тобой друзья детства — и к чему тут это чинопочитание!— Помилуйте… Что вы-с…— захихикал тонкий, еще более съеживаясь.— Милостивое внимание вашего превосходительства… вроде как бы живительной влаги… Это вот, ваше превосходительство, сын мой Нафанаил… жена Луиза, лютеранка, некоторым образом…Толстый хотел было возразить что-то, но на лице у тонкого было написано столько благоговения, сладости и почтительной кислоты, что тайного советника стошнило. Он отвернулся от тонкого и подал ему на прощанье руку.Тонкий пожал три пальца, поклонился всем туловищем и захихикал, как китаец: «хи-хи-хи». Жена улыбнулась. Нафанаил шаркнул ногой и уронил фуражку. Все трое были приятно ошеломлены.